Poplon - tutaj zawsze jesteś u siebie

CZY I               W dniu 09.11.2019 r. w siedzibie POPLONU odbyły się warsztaty na temat:

"JAK UTOŻSAMIAMY SIĘ Z CHOROBĄ ALKOHOLOWĄ".

ZAGADNIENIA OMAWIANE NA ZAJĘCIACH WARSZTATOWYCH:

- Mówienie o sobie „ Ja” alkoholik

- Na jakim etapie tożsamości alkoholowej jestem?

- Czy kobietom trudniej utożsamiać się z chorobą alkoholową ze względu na wstyd wobec społeczeństwa?

• • Wstyd nawet przed rodzinÄ….

  • Relacje rodzinne, spoÅ‚eczne

ETAPY TOŻSAMOŚCI ALKOHOLOWEJ

Co to jest tożsamość ?

• Ja

• Akceptacja siebie,

• To kim jestem,

• Przynależność do grupy,

• To jaki/jaka jestem,

• Jakiej narodowoÅ›ci jestem,

• Do jakiej grupy religijnej należę,

• Do jakiej grupy zawodowej należę,

Tożsamość - pojęcie tożsamości występuje w kontekście dwóch najważniejszych dla człowieka relacji: stosunku do siebie samego i stosunku do innych ludzi.

tożsamość społeczna – uświadomienie sobie wspólnych właściwości z grupą, w której jednostka żyje, poczucie przynależności do grupy i dostrzeżenie odrębności grupy.

tożsamość osobista – dostrzeżenie tego, co różni jednostkę od innych, powstawanie sądów na temat własnej osoby.

Tożsamość to składnia wielu naszych aspektów życiowych.

TEORIA RÓL SPOŁECZNYCH.

W życiu pełnimy różne role : jesteśmy żonami, mężami , matkami , ojcami , siostrami, sąsiadami , uczniami,córkami, synami, szefami, itd.

Świadomość pełnienia tych ról powoduje, że jesteśmy w stanie utrzymać abstynencję.  Jeśli utrzymamy świadomość , że jeśli wejdę w rolę alkoholika, wówczas odpadną role społeczne.

„ AKCEPTACJA SIEBIE JAKO OSOBY UZALEŻNIONEJ”

Praca nad zmianą tożsamości alkoholowej.

Akceptacja samego siebie potrzebna jest każdemu, dlaczego bardziej osobie uzależnionej ? Ponieważ: słowo alkoholik w Polsce oznacza, że ktoś pije i będzie pił.

Proces zmiany tożsamości alkoholowej musi w pewnym momencie prowadzić do zmiany definicji alkoholizmu. Można być alkoholikiem i nie pić, czyli potrzebna się staje akceptacja wizji „ trzeźwego alkoholika”, oraz zdolność rozróżnienia dwu kategorii alkoholików – tych którzy piją i tych którzy nie piją.

Istotą procesu zdrowienia osoby uzależnionej jest sprawa rekonstrukcji tożsamości , czyli akceptacja siebie jako osoby uzależnionej. Jest to długi proces i u każdego trwa inaczej .

Pierwszy kontakt z problemem tożsamości alkoholowej to najczęściej kontakt z negacją, wyrażającą się stwierdzeniem:

„ Nie jestem alkoholikiem”

Stoi za tym przekonanie , że alkoholicy to degeneraci, ludzie słabi,przestępcy,upodleni ludzie.

Negacja jest zrozumiała, bo kto chciałby się tak czuć?

Negacja jest rozpaczliwą próbą obrony resztek poczucia własnej wartości i godności, lecz niestety sytuacja jego aktualnego życia temu przeczy.

Kolejnym etapem jest etap wahania:

Rozstanie się z negacją budzi lęk, niepokój,obawę ,ale pojawia się też myśl,że alkoholizm to choroba i że złe rzeczy , które się ze mną działy , to objawy choroby.

Jeśli takie myśli się pojawiają w świadomości zwiększa gotowość by zaakceptować własną terapię.

Jeżeli zrozumiemy naturę procesu zmiany tożsamości , jeśli naprawdę wystąpi szczera nieprzymuszona chęć zmiany i pomimo czekających trudności , to będzie ona możliwa.

Trzeci obszar to rozważanie:

Pojawia się myśl: „ Chyba jestem alkoholikiem”, „Jestem podobny do tych, którzy tak się nazywają”

To porównanie jest potrzebne, odkrywamy wówczas różnice i podobieństwo ich do siebie.To naturalny proces zdrowienia

Czwarty obszar Potwierdzenie

"Jestem alkoholikiem” i muszę o tym pamiętać do końca życia, ale mogę być szczęśliwy, jeśli nauczę się żyć bez alkoholu i rozwiązywać na trzeźwo swoje problemy";

Jest dla mnie nadzieja,miejsce wśród innych ludzi,jestem gotowy korzystać z pomocy dla ludzi uzależnionych.

Świadomość własnych zalet i wad jest bardzo ważne. Pomaga nam budować własnych siebie, nie przez pryzmat oczekiwań innych, ale przez to jakimi chcemy być.

„ PRACA NAD ZMIANĄ TOŻSAMOŚCI ALKOHOLOWEJ”

Akceptacja choroby - (zespół uzależnienia alkoholowego) nie następuje od razu z chwilą postawienia diagnozy przez lekarza lub specjalistę uzależnień, ponieważ jednym z głównych mechanizmów psychologicznych uzależnienia (każdego) jest:

Zaprzeczanie - Osoba uzależniona w trakcie leczenia przechodzi przez trudny proces zmiany tożsamości alkoholowej, który nie zawsze kończy się akceptacją choroby, co z kolei prowadzić może do jej nawrotu. Przyznanie, uznanie, a w efekcie akceptacja choroby daje szansę na pomyślne zdrowienie, za które odpowiedzialność spoczywa w rękach chorego. Bez akceptacji czy choćby uznania choroby nie można mówić o możliwości zdrowienia ponieważ nie można leczyć uzależnienia, którego chory nie przyjmuje do wiadomości. Uznanie siebie za alkoholika rozpoczyna proces zmiany tożsamości alkoholowej, która przebiega w następujących etapach:
*zaprzeczanie - "Nie jestem alkoholikiem - alkoholicy to są degeneraci, przestępcy, słabi i upodleni ludzie, którzy muszą być leczeni, ze mną jeszcze nie jest tak źle, jeszcze nie jestem na odwyku, nie straciłem rodziny, pracy, majątku itp.";
*wahanie - "Obawiam się, że może jestem alkoholikiem - alkoholizm to jest choroba, te różne złe rzeczy, które ze mną się działy, są objawami choroby, jestem na odwyku, bot utaj leczą tę chorobę i może mi pomogą";
*rozważanie - "Chyba jestem alkoholikiem - jestem podobny do tych, którzy tutaj nazywają siebie alkoholikami, można być alkoholikiem i nie pić, jak się jest alkoholikiem to nie wolno pić do końca życia";
*potwierdzenie -"Jestem alkoholikiem i muszę o tym pamiętać do końca życia, ale mogę być szczęśliwy, jeśli nauczę się żyć bez alkoholu i rozwiązywać na trzeźwo swoje problemy";
* afirmacja - "Jestem dumny z tego, że jestem alkoholikiem i nie piję - mogę pomagać innym alkoholikom i lepiej ich rozumiem niż niejeden fachowiec";
* rozstanie - "Mam za sobą ważny i trudny okres życia, udało mi się zapanować nad śmiertelną chorobą i mogę być z siebie dumny, nie będę już nigdy używał alkoholu, ale nie muszę stale o tym myśleć i nie będę już patrzył na siebie i na swoje życie z perspektywy alkoholowej".